به نقل از «قدس آنلاین»

ماشین‌های شست‌وشویی که موجب بروز بیماری‌های مزمن می‌شود

تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۶۲۰۴۲

به گزارش قدس آنلاین، نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که باقی‌مانده مواد شوینده مورد استفاده در ماشین ظرفشویی می‌تواند به روده آسیب برساند و باعث بروز بیماری‌های مزمن شود.

به نقل از هلث، بر پایه یافته‌های نگران‌کننده‌ای، دانشمندان بیان کردند بقایای مواد شوینده روی ظروف پس از شست‌وشو در ماشین‌های ظرفشویی حرفه‌ای می‌تواند به لایه محافظ روده آسیب جدی وارد کند و منجر به ایجاد بیماری‌های مزمن شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مطالعه‌ای که توسط محققان موسسه تحقیقات آلرژی و آسم سوئیس (SIAF) و موسسه مرتبط با دانشگاه زوریخ (UZH) انجام شده است، نسبت به آسیب‌های احتمالی که این دستگاه‌ها می‌تواند ایجاد کند، هشدار داده است.

ماشین‌های ظرفشویی‌ تجاری راهی سریع و آسان برای تمیز کردن و خشک کردن بشقاب، لیوان و کارد و چنگال در مکان‌هایی مانند رستوران‌ها، مدارس و آسایشگاه‌هاست. با این حال بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله آلرژی و ایمونولوژی بالینی، عنصری - الکل اتوکسیلات - در عوامل شست‌وشوی تجاری می‌تواند به شدت به دستگاه گوارش آسیب برساند.

در یک ماشین ظرفشویی تجاری معمولا یک دور آب داغ و مواد شوینده به مدت ۶۰ ثانیه با فشار بالا در گردش است و به دنبال آن چرخه شست‌وشو و خشک کردن ۶۰ ثانیه‌ای دیگری انجام خواهد شد که در آن از آب و یک عامل شست‌وشو استفاده می‌شود.

نویسنده این مطالعه و استاد آلرژولوژی تجربی و ایمونولوژی موسسه دانشگاه زوریخ گفت: آنچه عامل هشدار است، این است که در بسیاری از دستگاه‌ها هیچ چرخه شست‌وشوی اضافی برای حذف باقی‌مانده کمک شست‌وشو وجود ندارد؛ به این معنا که مواد سمی بالقوه روی ظروف باقی می‌ماند؛ سپس در جای خود خشک می‌شود.

احتمال زیادی وجود دارد که بقایای شیمیایی خشک شده دفعه بعد که از ظروف استفاده می‌شود، به روده راه پیدا کند.

محققان بر روی لایه اپیتلیال سلول‌ها در روده تمرکز کردند که مجرای روده را پوشانده و حرکت عناصری که می‌تواند وارد بدن شود را کنترل می‌کنند. به گفته این نشریه، آسیب به این مانع با تعداد بی‌شماری از شرایط بهداشتی مانند آلرژی غذایی، گاستریت، دیابت، چاقی، سیروز کبدی، آرتریت روماتوئید، ام‌اس، اختلالات طیف اوتیسم، افسردگی مزمن و بیماری آلزایمر مرتبط است.

در این مطالعه محققان اثر نسبت‌های مختلف عوامل شست‌وشو را روی ارگانوئیدهای روده انسان و سلول‌های روده بر روی ریزتراشه‌ها تجزیه و تحلیل کردند. این مواد به نسبتی رقیق شد که مقدار موجود در ظروف خشک را تقلید می‌کرد (۱:۱۰۰۰۰ تا ۱:۴۰۰۰۰).

این مطالعه نشان داد دوزهای بالای مواد شوینده سلول‌های اپیتلیال روده را از بین می‌برد؛ در حالی که دوزهای پایین‌تر نفوذپذیری آن را افزایش می‌دهد. علاوه بر این فعال شدن چندین ژن و پروتئین‌های سیگنال دهنده سلولی که می‌تواند پاسخ‌های التهابی را تحریک کند نیز مشاهده شد. یکی از اجزای عامل شست‌وشو - الکل اتوکسیلات - مسئول این واکنش است.

آکدیس گفت: اثری که ما پیدا کردیم، می‌تواند آغازی برای تخریب لایه اپیتلیال روده و شروع بسیاری از بیماری‌های مزمن باشد.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: بیماری های مزمن مواد شوینده شست وشو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۶۲۰۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ میلیون مبتلا به دیابت در کشور/

به گزارش «تابناک»، دکتر حسام‌الدین علامه در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.

وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.

علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند. 

وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور  زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.

وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.